Week nummertje 2 (of was het nou 3?)

Het begint eigenlijk al wel een beetje te wennen hier. Inmiddels  is het al even nadenken om erachter te komen  hoelang ik hier ook alweer ben? Maar het blijkt al bijna drie weken te zijn :S Het cliché dat de tijd hard gaat als het gezellig is, gaat dus inderdaad op.

De afgelopen werkweek werd doormidden gehakt door een tripje naar de fabrieken in Changzou. Ik was blij dat ik eindelijk eens kon bekijken hoe het er in werkelijkheid aan toegaat en even buiten de stad kijken Changzou is een stad op ongeveer 100 km vanaf Shanghai en na een tripje van 2 uur met de auto kwamen we rond een uurtje of 10 aan bij de fabriek.  In de fabriek loopt Peter aka Vieze freddy ook stage. Hem heb ik de afgelopen weken al in de weekenden leren kennen. Hij heeft rondgeleid door de fabriek en een beetje de dag door geholpen.  Het is apart om door zo’n fabriek te lopen, de kwaliteit te controleren en echt als controleur aan worden gezien omdat je nu eenmaal een witkop bent. Mensen werken hier een stuk meer als in Nederland, nml zeven dagen per week, twaalf uur per dag! Dus geen weekend en constant hetzelfde ritme. Overigens betekend dit niet dat men ook harder werkt. Ze doen hier liever iets met wat meer mensen, in plaats van effectiever met eentje minder.  En arbeid is immers heel goedkoop hier, dus dat versterkt het weer. Dat zag je ook weer terug in de manier waarop een fabriekshal werd gesloopt. Een bult puin dat men in Nederland met z’n tweeen naar de stort brengt, wordt hier door 10 mensen gesorteert en afgevoerd. De grondstoffen zijn vele malen meer waard dan de arbeid van de mensen.

Na twee daagjes op kantoor kon het weekend weer beginnen. Eigenlijk heb ik een rustig weekend gehad. Vrijdag en zaterdag avond beetje bier drinken en kaarten (hartenjagen & poker). In tegenstelling tot de avonden, waren de overdagse activiteiten een stuk actiever. Uitslapen zat er niet in. Zaterdagochtend weer naar het voetbalveld afgereist om weer een potje te ballen. Bleek dat we negen(!) wisselspelers hadden :S Veel minuten zaten er dus niet in en het resultaat was ook al dramatisch: 3-1 verloren van de nummer laatst die pas een keer eerder had gewonnen. Een blamage dus voor de huidige nummer drie van de ranglijst. De kater van de nederlaag hebben we maar verdronken in de kroeg. Een potje snooker en een broodje van de new york delivery vulden het middagprogramma.  Tot slot nog naar Xuijahui. Dat is echt een verhaal apart.

Een winkelstraat vol met verlichting, TL bakken, grote beeldschermen met video’s van grote merken markeren de straat. Onder een enorme lichtbol bevindt zich de ingang van Xuijahui (zudjagwee), een mega winkelcentrum met alleen maar electronica. Het is een groot ovale gebouw met zo’n 7 verdiepingen gok ik. In het midden staan allemaal kleine hokjes naast elkaar waar allerlei producten worden aangeboden. De buitenrand bestaat uit winkels van bepaalde merken of doen in ieder geval iets duurder aan.  Het is er een drukte van jawelste en je kunt er echt alles vinden. Van onderdelen voor een laptop, tot camera’s, mobiele telefoons, navigatiesystemen en televisies. Het is dé plek om electronica te kopen tegen een goede prijs. Hoewel ja natuurlijk altijd bedonderd wordt. Je moet natuurlijk wel even goed opletten bij de producten, zijn ze echt of namaak? Hier pas je je doel-prijs dan op aan. Het is alleen al leuk om er heen te gaan om je afding-skills te verbeteren. Tussendoor heb ik ook maar even een usb-stickje gekocht van 4 GB voor 11 euro. Volgens mijn chinese collega was dat een prima prijs, gelukkig maar.

Ook zondag was van uitslapen geen sprake. Vol goede moet zijn we maar eens de bloody-tourist gaan uithangen. Met z’n zessen in een touringbus ongeveer een uurtje naar Zhujiajiao gegaan. Zoals je op de foto’s kunt zien is dit een ‘authentiek’ waterdorpje. Zelf vond ik het een beetje tegenvallen en was het vooral heel toeristisch. Veel winkeltjes met zelfgemaakte spullen, kleding, souvenirs of etenswaar. Maar wanneer je even iets verder loopt dan gebruikelijk, sta je opeens in de tuin van een van de plaatselijke bewoners rustig een biertje te drinken. Kleren aan de waslijn, de schelpen voor het avondeten liggen te weken en het zonnetje schijnt. We waren echt een attractie voor de mensen daar. Op een gegeven moment zaten we in een bootje, waarbij je ook gewoon moet afdingen om een leuk prijsje te krijgen, en echt iedereen staarde ons aan (zie foto). Achtervolgt door vrouwtjes die je schoenen willen poetsen en een muziekant die geen gitaar kon spelen maar toch geld wilde hebben (foto), hebben we meer een terrasje opgezocht.

Ook is het wel geinig om te zien hoe men op Tim reageerd. Met zijn lange blonde haar en ruim 2 meter beginnen veel chinezen al direct te lachen. Op het terrasje in de zon,  heerlijk genietend van een biertje (zelfs Hoegaarden is verkrijgbaar) hebben we de eigenaar  wijsgemaakt dat Tim een beroemde MBA speler was.  Hetgeen direct zorgde voor de nodige handrukken, handtekeningsessies en foto’s. Al met al een geslaagd tripje waarbij we ons prima vermaakt hebben.

Helaas kent men hier geen pasen, dus het weekend zat er al weer op. Vol goede moed en frisse ideeen ben ik maandagmorgen weer aan het werk gegaan. Inmiddels is de week alweer doormidden gehakt en mag er dus weer uitgekeken worden naar het weekend. Er zijn staan geen wilde uitstapjes op het programma, maar ach, je weet hier maar nooit.