Oranje weken

Het is alweer een tijdje geleden dat ik van me heb laten horen. De tijd gaat echt razendsnel voorbij, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik het echt naar de zin heb. Ik zal proberen om de afgelopen twee weekjes een beetje chronologisch door te nemen, maar ik vergeet vast een hele hoop!

Natuurlijk zijn de weekenden hier het leukst, maar ook doordeweeks heb ik echt niet te klagen! Mijn eerste echte stage is tot nu toe super. Iedere dag zit vol met nieuwe dingen, problemen die opgelost kunnen worden en ook direct ingevoerd worden. Het kwaliteitssysteem begint dus langzaam vorm te krijgen. Afgelopen week was een van onze klanten uit nederland hier. Hij kwam onder andere om een eigen kwaliteitshandboek op te stellen voor het product dat wij hier maken. Het komt aardig overeen met wat ik mag doen voor alle producten, dus zijn we samen aan de slag gegaan. Om het geheel op te stellen zijn we met de trein naar de fabriek in Changzhou gegaan. Dit was ook de eerste keer dat ik hier met de trein ben gegaan. Van te voren moet je een kaartje reserveren omdat de trein uiteindelijk vaak vol zit (staan in de trein komt dus niet voor). Nu moet ik wel verklappen dat dit een ‘luxe’ trein is. Het reserveren gaat trouwens ook wel bijzonder. Een collega pleegt een telefoontje en even later worden keurig twee kaartjes op kantoor afgeleverd. Eigenlijk wordt alles zo’n beetje bezorgt van treinkaartjes, lunch tot inkt voor de printer. De trein bracht ons in een ruim uurtje met 200 km/u in Changzhou. Bij de fabriek aangekomen bleek er (natuurlijk) weer vanalles verkeerd te gaan. En eigenwijs als ze zijn duurt het een half uur voordat je ze overtuigd hebt. Dwijlen met de kraan open proberen we toch een goed product te maken. Uiteindelijk zijn we na twee dagen Changzhou redelijk geslaagd weer naar Shanghai gereisd.

Dan de weekenden! Ik heb er sinds mijn vorige stukje alweer twee opzitten. Laten we met de eerste beginnen. Zoals elk weekend stond een trip naar de Yellow Mountains op het programma. Dat is een natuurgebied op ongeveer 8 uur met de nachttrein van Shanghai. Het schijnt er fantastisch te zijn, echt iets wat je gezien moet hebben. Echter zoals iedere week, werd de trip afgelast. Het weer zit namelijk niet echt mee. Voor een trip als deze willen wel mooi weer meenemen natuurlijk. Moesten we ons maar weer gaan vermaken in Shanghai!

Met een kratje bier (eigenlijk een doos met 12 halve liters) naar de 23e verdieping om daar te verzamelen en vervolgens af te reizen naar de Mural’s. Weer een all-in tentje waar aardig wat expats komen. Om twee uur bleken we geen genoeg te hebben van het feesten en zijn we naar een andere club gegaan en een prima avondje beleeft. Helaas gold dat voor Tim iets minder. Terwijl hij op tour-de-sjans was, is zijn jas gejat. Zijn bijnaam blunder-man doet hij eer aan om eerst zijn telefoon en camera afzonderlijk kwijt te raken en het weekend erop zijn jas! Gelukkig hoefde we zaterdag niet te voetballen en konde we lekker uitslapen. ’s Avonds waren we door een van onze teamgenoten uitgenodigd voor een feestje. Dit bleek het hoogtepunt van het weekend te zijn!

Omdat we nogal vroeg waren aangekomen zijn we een kledingmarkt opgelopen. Een marktje met allemaal kledinghokjes waar allerlei stoffen, knopen, pakken, jassen etc werden verkocht. Direct viel mijn oog op een felle stof die aan de muur hing. Het idee was er al een tijdje en dit bleek dus een goude greep. Na een kwartiertje onderhandelen en afdingen hebben voro onze streefprijs voer knaloranje pakken laten aanmeten. Laat koninginnedag en het EK maar komen, wij zijn er klaar voor!  De avond kon al niet meer stuk, maar toen we het appartement binnen kwamen was het helemaal top. Onze teammate Mark bleek een penthouse op de 31e verdieping, hartje Shanghai te bezitten! Dakterrasje, uitzicht over shanghai, jacuzzi en bbq! Meer hoef ik niet te zeggen.

Op de zondagmiddag hebben Peter en ik een nieuwe traditie ingesteld. Om een uur of vijf spelen we nu elke week een potje tennis. Even de drank van het weekend eruit zweten en sportief bezig zijn. Vervolgens een hapje eten en dan zit het weekend er alweer op!

Maar... er was natuurlijk nog een weekendje! Zoals gewoonlijk zijn de gele bergen weer uitgesteld en konden we Shanghai weer onveilig maken. Vrijdag rustig an, want zaterdag stond er een of andere nederlandse dj centraal. Tim en Peter kwamen thuis met monopoly en djenga. Helaas waren zijn de kanskaartjes van monopoly in het chinees (gek he). Die moeten van de week eventjes vertaald worden en wij moesten dus aan de djenga. Voor de leken: Djenga is het spel met een stapel houten blokken, waar sten uit getrokken moeten worden, zonder dat de toren omvalt.  Met onze eigen regels (bij verlies een atje wodka) hebben we ons prima vermaakt. Om een uur of twee begon het toch te kriebelen en zijn we even bij denachtclub Babyface gaan kijken. Prima sfeertje daar!

Zaterdag middag kon eindelijk weer gevoetbalt worden. Met een 4-1 overwinning en de punten in de tas zijn we huiswaarts gekeerd in een overvolle bus. Even opfrissen en dan naar de Japanner. We hadden met zn tienen een tafel gereserveerd in het tepajakki (ofzo) restaurant. Voor 15 euro kun je onbeperkt eten en drinken aan een grilplaat waar een kok staat te kokkerellen. Na een goede bodem te hebben gelegd zijn we naar de DJ gegaan. Het was jammer dat het zo verschrikkelijk druk was, maar ‘onze’ Thijs draaide ongeveer 2,5 geweldig! Natuurlijk moesten we onze medelander even gedag zeggen. Door de drukte heen boeksen zijn peter en ik helemaal naar voren gegaan. Omdat de draaitafel aan de hoge kant was, klom Peter op mijn rug om Tiesto even gedag te zeggen. Beetje kinderachtig, maar wel mooi. Om een uurtje of vier vonden we het wel mooi geweest en zijn we met zn drieen naar buiten gegaan.

Terwijl we buiten stonden af te koelen keken we omhoog. Het gebouw waarin de disco zich bevond bleek nogal hoog te zijn. Op de geven stond plaza 66, dus de hoogte konden we wel gokken. Voor de zekerheid zijn we het gaan checken. Er was maar één ingang open met welgeteld één bewaker. Blanken als we zijn deden we natuurlijk net alsof we het niet begrepen (en eigenlijk deden we het dat ook niet). Gewoon doorlopen naar de lift terwijl hij naar buiten rende om versterking op te halen. Boven aangekomen bleken we voor het kantoor van ferrari te staan! Jammer genoeg was de deur dicht, anders hadden we de bedrijfsauto eventjes geleend. Een paar verdiepingen onder ons bleken een stuk of zeven bewakers druk op zoek naar ons. Een beetje boos werden we aangesproken. Gelukkig konden we een andere aanwinst laten zien: een muurposter van 1,5 bij 2 meter van Tiesto. Toen we deze lieten zien veranderde zijn gezichtuitdrukking in een brede glimlach! Wij waren natuurlijk van die domme buitenlanders die in het verkeerde gebouw waren. We werden zelfs mee naar buiten begeleid naar de goede ingang.

Na het gebruikelijke potje tennis ben ik nog me Vieze (de andere peter) met de baas en de nederlandse klant wat gaan eten/drinken. Al met al een prima afsluiting van een lekker weekend. Ook culinair kan ik weer een gerecht op het lijstje zetten: Kwal. Helaas bleek dit minder succesvol als de malse varkensdarmen. Het smaakt nergens naar! Beetje zout kraakbeen. Verder weinig nieuws vanuit het verre Oosten. Allemaal de groeten daar en hopelijk tot volgende week!!