Ni Hao

eerste deel foto's Beijing klik hier
Foto's dierentuin Hangzhou klik hier
Alle foto's klik hier

Weer terug in Nederland bijgekomen van de cultuurschok en belevenissen, op verzoek van Tom een verslag van onze reis naar China. Aangezien we een lijst met Nederlandse boodschappen mee moesten nemen was het een aardig gepuzzel om de koffers met het juiste gewicht te vullen. We vertrokken vanuit Dusseldorf met een heel nieuw toestel dat maar voor een derde gevuld bleek, vooral Bram vond dat niet erg, die heeft de reis voornamelijk doorgebracht door op 4 stoelen te liggen voorzien van kussentjes en dekens. Op een gegeven moment was het aan de ene kant van het vliegtuig donker wanneer je naar buiten keek en aan de andere kant zag je het noorderlicht. De landing in Shanghai was netjes op tijd en het eerste wat ons opviel buiten was ..idd de warmte… Tom bracht ons naar de Maglev, de magneet trein, weer controle vd bagage, deze keer werd de pannekoekmix aan een onderzoek onderworpen. De trein gaat razendsnel (400 km/u), een andere trein passeerde ons maar je zag alleen een streep.

Shanghai is een enorme stad met veel torenhoge gebouwen, het verkeer is gigantisch druk, veel taxi’s en ze rijden als gekken ieder voor zich.. als voorzorg claxonneren ze alvast dat ze eraan komen maar niemand die zich er wat van aantrekt. Later hoorde we dat er sinds vorig jaar een verbod was op het claxonneren en men nu weer begon, kun je nagaan wat een kakofonie van geluid dat moet geweest zijn. Voor ons was de drukte en het lawaai op straat al wennen. Het oversteken is een kunst op zich, zowel van een brede straat of een enorme kruising. Er zijn zebrapaden en verkeerslichten voor de voetgangers, zelfs met een licht ernaast waarop je kunt zien over hoeveel seconden het licht op groen springt..echter of het nu rood of groen is de auto’s rijden gewoon door.. en met grote snelheid. Tom loopt bedaard de weg over, soms sta je midden tussen het verkeer op een kruispunt. Al met al heb ik zelf maar 2 keer achteruit hoeven springen, dus zelfs dat went. Opvallend aan het weer in Shanghai is dat je  bijna nooit de zon ziet of op je huid voelt door de smog, het wel heel warm en zweterig is. De frisse lucht zoals we die hier kennen is er niet.

Wat opviel, behalve wij zelf als bezienswaardigheid waar men zich nog eens voor omdraaide, waren de chinezen die vaak op straat lopen te eten. Op straat zie je dan ook overal eettentjes waar men ’s morgens, ’s middags en ’s avonds eten koopt en al smakkend door de straten slentert. Dit slenteren gebeurd trouwens vaak in een pyama. Chinesen zijn niet zo modebewust dus houden lekker hun comfortabele kloffie aan.

De manier om je te verplaatsen zijn de taxi’s die je op straat aanhoud en relatief goedkoop zijn. De metro is gigantisch groot, wanneer je overstapt op een andere lijn kan het zijn dat je 10 min moet lopen onder de grond om er te komen. De metrostations zijn erg schoon, er lopen veel mensen te vegen, op te ruimen enz.  De plastic waterflesjes worden ingezameld, wanneer je je water bijna op hebt loopt men met je mee of vraagt om het flesje. De treinen zijn heel lang, de deuren blijven maar erg kort open vooral in de spits kan dit wel een probleem zijn of wat elleboog werk vereisen.

Bram heeft zaterdag met Tom meegevoetbald en jazeker ook gescoord! Wij hebben de oude stad bekeken, echt zoals je China van de tv kent.

De avond samen met Lena doorgebracht in een mooi gelegen restaurant, lekker eten.

Tom heeft ons meegenomen naar de foodstreet om te ontbijten, een straat met allemaal eettentjes half op straat met uiteenlopend soort voedsel. Daar hebben we onze eerste dumplings gegeten, erg lekker..Door Shanghai gelopen en museum bezocht.

Zondagavond zijn we met de nachttrein naar Beijing gegaan. Op het treinstation in Shanghai keken we onze ogen uit, een krioelende mierenhoop van mensen, het was maar goed dat Tom de weg wist. In China koop je de kaartjes een paar dagen van te voren, wij konden dus door de controle naar de soft seat waiting room. Het lijkt op de luchthaven. Daarna weer controle met de roltrap naar boven en dan lopen naar de juiste afslag voor het platform waar de kilometer lange  trein staat. Hier hadden we een coupe voor ons zelf met 4 bedden. Het was nogal warm dus Tom pakt zonder te kijken een flesje uit de rugtas en zet dit aan zijn mond… helaas voor hem had hij het flesje wasmiddel gepakt……. Na het eten  in de trein en een potje klaverjassen probeerden we te slapen, de een wat beter als de ander en kwamen we om 07.00 na een reis van 11 uur in Beijing aan.

Beijing is een stad met bijna 15 miljoen inwoners, zelfs om 7.00 ‘s morgens al een drukte van jewelste. De lange rij mensen staat geduldig op de taxi te wachten die af en aan rijden. Bij vliegvelden, stations, toeristentrekpleisters, is dat strak georganiseerd, vaak staat er iemand bij die het gebeuren in goede banen leidt. Beijing is duidelijk in voorbereiding voor de Olympische spelen, op heel veel plekken wordt er gebouwd en de straten zijn netjes, op tv zagen we een reclamespotje waarin aan de chinezen werd uitgelegd  dmv cartoon plaatjes wat ze niet moesten doen, zoals spugen, boeren, hard schreeuwen. Misschien ook iets voor de Europeanen?? De chinezen zijn overigens wel behulpzaam, wanneer men je ziet stuntelen bij de metro om kaartjes te kopen of dat je op de plattegrond staat te turen komen ze al snel vragen of ze je kunnen helpen. We hebben de eerste avond heerlijk gegeten in een traditioneel restaurant welke we s’middags gereserveerd hadden. Het restaurant had verschillende delen , heel apart, telkens kwam er een deel achteraan , stak je een steegje over en dan was er weer restaurant Op de binnenplaats hebben we buiten gegeten, op straat was het heel warm maar daar niet, heel vreemd maar wel aangenaam Natuurlijk wel met stokjes eten, wat steeds makkelijker gaat . Na ver lopen (in 30 gr) kwamen we bij de avondmarkt waar allerlei insecten en slangen  te koop waren, aan de gefrituurde schorpioen hebben ons niet gewaagd..(het gif was er uitgevroren!)

Zoals ook in Shanghai bleek het afdingen in Beijing ook standaard te zijn,  je wordt er wel een beetje moe van op den duur.

Gezien de temperatuur en luchtvochtigheid welke  die in augustus nog verder oplopen  en het zeer weinige Engels dat men spreekt, denken wij dat de toeristen bij de Olympische spelen bezoeken een harde dobber krijgen.

Beijing is in een vierkant gebouwd, dus snel de weg kwijt raken doe je niet. Wel leent dit zich ervoor om als taxi chauffeur de bloody tourist te belazeren, om een extra rondje te rijden. Onze rijstleider zat met de plattegrond op schoot en had dit dan ook feilloos door.. Bij het hotel aangekomen wilden we dan ook niet het tarief wat op de meter stond betalen en na enige woordwisseling in chinees/engels /nederlands  nam hij genoegen met het aangeboden bedrag.

De volgende dag stond in het teken van de verboden stad. Een gigantisch complex van 74 hectare. keizerlijke paleis van de Ming en Qing dynastie.

Wij kwamen binnen via de zuidelijke poort,van de Goddelijke Moed de afstand tot de noordelijke poort is 950 meter. De Engelstalige gids(ff wennen aan de vlakke uitspraak) vertelde anekdotes, gaf uitleg over de functie van gebouwen en wees ons op de symboliek die overal in verborgen zit. Ying en Yang . Er zijn 9999 ½ kamers, de toegangsdeuren zijn versierd met 9x9 koperen knoppen voor extra veel geluk. De kleuren die gebruikt zijn hebben een betekenis evenals de draak (symbool van de keizer) en de phoenix(keizerin) ed. Het geheel heeft veel indruk gemaakt, zeker als je beseft dat al die gebouwen voor 1 keizer en zijn vele eunuchen, concubines ed waren. We verlieten de verboden stad via de Tiananmenpoort om uit te komen op het plein van de Hemelse Vrede. Bij deze poort staat bewaking die je onverbiddelijk terug stuurt als je de verkeerde uitgang neemt (wij dus). Zelfs mochten we niet over de afzetting heen stappen naar de andere kant. Nee omlopen terug… Er stonden wel bordjes maar alleen met Chinese tekens..

Het plein zag er ook militaristisch, strak uit, de poort voorzien van een grote afbeelding van Mao. Het is de plaats waar hij de Chinese volksrepubliek uitriep.

Vreemd dat er bij de andere toegangspoort totaal geen bewaking oid te zien was.. dergelijke tegenstellingen zie je wel vaker.

Door naar het Tiancomplex, de tempel van de hemel, waar de keizer ging bidden voor een goede oogst. De tempel is blauw van kleur en bij de bouw is er geen spijker aan te pas gekomen, ook hier weer veel symboliek, pracht en praal. 

In China werken er zoveel mogelijk mensen, er staan mensen de hele dag bij de deur om gedag te zeggen. Het toppunt vond ik de man bij de wc in een restaurant, die mij naar de deur van de wc wees en bij terugkomst naar de kraan wees. Fijn baantje.. Op de wc lagen trouwens een hele boel sinaasappel schillen netjes gedrapeerd..

Gelukkig staan er op het menu ook plaatjes zodat je een beetje weet wat je eet..Grappig  is de vis die je uitkiest of uit het menu boek of uit het aquarium die nog even levend aan de tafel geshowd wordt in een plastic box of tas. Vervolgens staat die vis 10 min. later op de tafel. Je bestelt een aantal gerechten die vaak op een draaiplateau op tafel staan. Het is wel een gezellige manier van eten, de smaak is ook prima. Er zijn verschillende soorten vis gegeten,  verder lotusbloemen, eendetong, kwal. De onvermijdelijke peking eten was ook heerlijk. De huid wordt apart geserveerd, het vlees, maar ook wordt er soep van het karkas gemaakt, die goed te eten was.(zonder stokjes!) Rijst komt als laatste. Eigenlijk heb ik alleen mijn wit wijntje gemist..

De volgende dag hadden we een taxi met chauffeur gehuurd die ons naar de Chinese muur bracht. Onderweg, op de tolweg  werd iedereen aan de kant gezet. Er bleek een delegatie langs te komen, de president van Korea, een lange stoet van zwarte Mercedes  met hoge snelheid. Het stuk muur wat wij bezochten was in Badaling , wel toeristisch maar je krijgt wel een indruk van de oneindige lengte van de muur. Per slot van rekening kun je niet in Beijing zijn zonder de muur te hebben gezien!! Op weg naar de Ming Tombe lagen we allemaal te slapen het drukke programma en de weinige rust beginnen de tol te eisen. De Ming graven liggen in een groot park, compleet met musea en winkel. Tom heeft  daar voor Lena een paar Hollandse klompjes gekocht…

Uiteraard gingen we naar een jade winkel waar de taxidriver commissie kreeg, men probeerde een jade armband te slijten, mijn handen en polsen zijn aardig breed, maar daar hadden ze het volgende op gevonden. Er ging een plastic zakje over mijn hand en met geweld de grootste armband, na de uitroep au mijnerzijds zat die om mijn arm en lelijk dat ie was…

Het zomerpaleis van de keizer hebben we ook bezocht onvoorstelbaar groot, gelegen aan een groot meer, zou je alles willen zien heb je daar wel dagen voor nodig. We zijn er met een boot naar toe gegaan, vooraf nog  een theeceremonie, een Chinese nam een megafoon en ging met schelle stem verslag doen……..al snel zaten wij met de vingers in de oren!!

De rijstleider was enigszins bang dat we het vliegtuig zouden missen, we waren te vroeg maar de vlucht kon omgeboekt worden, met pen werd op het ticket de tijd veranderd. De security was erg streng, van iedereen werd een foto gemaakt, mijn tas werd tot 4 x door de scan gehaald. Toen mams en paps eindelijk er door waren overhandigde de beambte ons vriendelijk de gsm en portemonnee van Tom..

In Sjanghai inkopen gedaan, we raken al aardig bekend met het metro net en kleding op maat laten maken die we maandag in de namiddag op moesten halen.

Alweer koffers pakken en met de trein naar Hangzhou, wel vroeg.. kaartjes voor soft seats dwz een normale stoel id trein. En alweer ontstellend druk op het station, nu laten we ons niet meer aan de kant zetten en dringen vrolijk mee. Met de boot  het westelijk meer op, het is de bedoeling dat je van eiland tot eiland hopt, het is zonnig weer en lekker op de boot. De volgende dag naar de dierentuin  waar  we speciaal voor mij eindelijk de echte Panda konden zien!! Wel erbarmelijke omstandigheden voor de dieren.  De zeehonden konden de kids met stokjes voeren, wel grappig. Aangezien we de enigste Europeanen waren (met bagage) hadden wij ook bekijks, Bram weer op de foto met een chinees kindje dat hij in de armen gedrukt kreeg. De treinreis terug zitten we in een gewone coupe, eerst de mensen van je besproken stoel wegsturen. Er worden staanplaatsen verkocht en deze mensen proberen op de stoel en te zitten. Onvoorstelbaar de hoeveelheid mensen die in de coupe staan met heel veel bagage, niemand kan een kant op, zo druk . De reis duurde 2 ½ uur en al die tijd staan. Na verloop van tijd schuiven de mensen in en zitten ze met z’n drietjes op de bank nootjes te eten. De mensen zijn wel benieuwd waar je vandaan komt. Bram had al een soap serie te pakken. Al met al een hele ervaring.

Nog even naar de Bund om de skyline te bewonderen en naar de Jin Mao toren, een geweldig uitzicht.. Bram heeft zich de laatste dagen enorm uitgeleefd op de fake-market. Dit is een markt, ofwel allemaal kleine winkeltjes waar je allerlei nep-merk artikelen en op maat gemaakte kleding kunt kopen. Chinesen zijn de meesters in het kopieren van spullen. Wanneer je aan een chinees vraagt om iets te maken, kun je het beste iets laten zien dat ze na kunnen maken. Pa heeft zichzelf een echte chinese pyama aan laten meten waarmee hij nu vol trots als een volwaardige chinees in Pannerden over straat loopt. De waslijst die Bram heeft laten maken en ingekocht kan helaas niet vermeld worden. Met terugwerkende kracht kan dat wel een problemen met de vaderlandse douane geven.

Het was geweldig  om Tom’s werkomgeving en  de mensen te ontmoeten, de sfeer te proeven, we hebben met eigen ogen gezien dat Tom het goed naar zijn zin heeft.

De tijd is omgevlogen, China is een apart land, we hebben het erg naar onze zin gehad, zijn nog steeds enigszins vermoeid maar hadden het voor geen goud willen missen!!

很快再见